W jakim wieku dziecko może zacząć uczyć się języka obcego? O ile samej potrzeby edukacji nikt nie kwestionuje – o tyle wiek, w jakim można rozpocząć posyłanie dziecka na zorganizowane lekcje, wciąż pozostaje przedmiotem dyskusji.
Specjaliści w dziedzinie glottodydaktyki (metodyki nauczania języków obcych) zgodni są, że nauczanie języków od najmłodszych lat jest korzystne dla dziecka i nie niesie żadnych zagrożeń dla jego rozwoju. Wręcz przeciwnie: – Badania dowodzą, że wczesna edukacja językowa wpływa pozytywnie na rozwijanie zdolności intelektualnych, ma dodatni wpływ na wyniki osiągane w szkole, wspomaga opanowanie własnego języka, buduje pozytywną motywację i daje fundament pod systematyczną pracę nad językiem – twierdzi Janina Furgałowa, kierownik Szkoły Języków Obcych Uniwersytetu Warszawskiego. Jednocześnie należy pamiętać, że nawet jeśli rozpocznie się naukę języka obcego w przedszkolu, ale będzie ona trwała krótko, trudno oczekiwać nadzwyczajnych efektów. Te bowiem są pochodną nie tylko wieku, w którym zaczniemy przyswajać język obcy, lecz także okresu przez jaki trwa nauka (im dłużej, tym lepsze wyniki w osiąganiu biegłości). Każda grupa wiekowa przyswaja język obcy w specyficzny sposób. Kluczem do sukcesu w procesie nauczania jest dostosowanie metody nauki do chłonności językowej na poszczególnych etapach rozwoju dziecka.
Aby nauczanie grupy przedszkolnej i zerówkowej (4-7 lat) było skuteczne, powinno uwzględniać cechy rozwojowe dzieci. W tym okresie charakteryzuje je bowiem wyłącznie pamięć mechaniczna i myślenie konkretne. Głównym zadaniem nauczyciela jest osłuchiwanie z językiem i zachęcanie maluchów poprzez zabawę do dalszej nauki. Proces nauczania wiąże się z konkretnymi przedmiotami i sytuacjami: dotyczy tego, co znajduje się w zasięgu wzroku dziecka. Typowe dla tego wieku jest – mimo szybkiego zapamiętywania – równie szybkie zapominanie i krótkie odcinki koncentracji uwagi. Dlatego właśnie powtarzane piosenki, wierszyki i zadania muszą być krótkie. W nauce musi przeważać zabawa językowa połączona z zabawą ruchową, zgodnie z zasadą „uczyć bawiąc”.
Nauczanie grup wczesnoszkolnych (8-12 lat) to kontynuacja metody stosowanej z grupami przedszkolnymi. Myślenie dzieci w tym wieku wciąż jeszcze oparte jest na pamięci mechanicznej. Oczywiście stopniowo wprowadza się tu nowe dla dziecka elementy. Dopiero nauczanie dzieci starszych (12-16 lat) jest już nauczaniem systematycznym, w którym stosuje się regularne zestawy zadań wyrabiających umiejętności i sprawności. Sposoby pracy wiążą się tu z dominacją pamięci logicznej nad mechaniczną, a także z większym udziałem myślenia abstrakcyjnego.
Czy posyłając dziecko na zajęcia zabieramy mu dzieciństwo i unieszczęśliwiamy naszego malucha? Naukowcy są zgodni: im wcześniej zaczniemy oswajać dziecko z językiem obcym, tym łatwiej przyjdzie mu późniejsze doskonalenie sprawności w tym zakresie. Tym samym dziecko już na wejściu w życie zostanie wyposażone w umiejętności, które w przyszłości ułatwią mu odnoszenie nie tylko szkolnych czy zawodowych sukcesów, ale też wspomogą jego wszechstronny rozwój. A jeśli jeszcze przy tym nasze dziecko będzie się dobrze bawić w grupie rówieśników – nie ulega kwestii, że warto jak najszybciej umożliwić mu naukę. Oczywiście dostosowaną do jego poziomu, dopasowaną do wieku i w odpowiedniej dla niego formie. Podstawową aktywnością dziecka w wieku przedszkolnym jest zabawa: nawet proste animacje i gry językowe zaciekawią malucha bardziej, niż kolejny wyścig autkami dookoła kanapy. Tylko trzeba chcieć i nie zakładać z góry, że nasze dziecko jest „za małe” na naukę.
Na podstawie: www.nauka.pl