Czego nie powinniśmy mówić naszym dzieciom, kiedy uczą się języka obcego.
6. “Jesteś mądrzejszy/mądrzejsza niż inne dzieci, bo mówisz dwoma językami.”
Nie porównuj swojego dziecka z innymi, bo zawsze znajdzie się ktoś lepszy – ktoś, kto zna trzy języki – lub gorszy – zna tylko jeden – a wtedy Twoje dziecko będzie albo rozgoryczone albo próżne. Zamiast porównywać, mów swojemu dziecku, co daje dwujęzyczność.
Pokazuj mu raczej, jakie ma możliwości, mówiąc dwoma językami, np.: możesz oglądać filmy po angielsku, czytać bajki w dwóch językach, bawić się z anglojęzycznymi dziećmi.
7. “Jest mi przykro, kiedy nie mówisz po angielsku.”
Dziecko nie powinno czuć się winne z powodu swojego bilingualizmu. Oczywiście dobrze jest mówić swoim dzieciom o uczuciach, ale musimy brać za nie odpowiedzialność na siebie. Zanim powiemy cokolwiek dziecku, najpierw sami poznajmy i przepracujmy nasze zranione uczucia. Usiądźmy ze swoim partnerem/małżonkiem i porozmawiajmy o tych przykrych uczuciach. Potem możemy pomówić również z naszym dzieckiem. Ale pamiętajmy, żeby i ono mogło się wypowiedzieć i dać nam znać o swoich uczuciach.
8. “Zobacz, jak twój brat/przyjaciel/kolega mówi dobrze po angielsku.”
Jak już wspominałam w poprzednim punkcie porównywanie dzieci do siebie nigdy nie jest dobrym pomysłem. Może to prowadzić do niezdrowej rywalizacji i nieprzyjemniej atmosfery. Każde dziecko jest inne, wyjątkowe, niepowtarzalne. Dzieci różnią się między sobą zdolnościami, szybkością zapamiętywania, sposobem uczenia.
Porównywanie może sprawić, że będziemy czuli się zawiedzeni, że nasze dziecko nie jest takie, jak sobie wyobrażaliśmy, albo takie, jak chcemy, żeby było.
Nie rozmawiaj z innymi o zdolnościach językowych naszego dziecka, kiedy ono może to usłyszeć.
9. “Będę rozczarowany/rozczarowana tobą, jeśli nie będziesz mówić po angielsku.”
Najczęściej nie mówimy tego wprost naszemu dziecku. Raczej okazujemy nasze niezadowolenie, czy zniecierpliwienie, że dziecko nie powtarza za nauczycielem, czy nie śpiewa na lekcji piosenek.
Nasze dziecko musi wiedzieć, że o jego wartości nie stanowi to, czy mówi po angielsku. To, co powinno wiedzieć to, to że kochamy je, nawet wtedy, gdy nie spełnia naszych oczekiwań. Mimo że jesteśmy rozczarowani danym zachowaniem, w tym wypadku niemówieniem po angielsku.
10. “Dostaniesz nagrodę, jeśli będziesz mówił/mówiła po angielsku.”
Być może na początku nagrody będą działać, ale na dłuższą metę nie wystarczą. Musiałyby być wciąż większe i lepsze niż poprzednie, żeby motywowały dziecko do mówienia. Dziecko nauczy się, że mówi po angielsku tylko po to, żeby dostać nagrodę. Tymczasem powinno nam zależeć, by nauczyć dziecko, że mówienie w innym języku jest wartością samą w sobie.
Zamiast oferować nagrody, znajdźmy sposób, żeby pokazać mu, jakie korzyści płyną z mówienia po angielsku. Na przykład: możliwość podróżowania, poznawania nowych ludzi, rozumienia bajek i filmów. Grajmy zatem w gry i bawmy się po angielsku. Obracajmy się w anglojęzycznym środowisku – niech nasze dziecko słyszy anglojęzyczne rozmowy. Czytajmy wspólnie proste książeczki w języku angielskim.