Dzieci już pewnie wróciły z wszystkich kolonii i obozów, a my dopiero publikujemy drugą część poradnika. Nie bez powodu. Kolejna część dotyczy właśnie powrotów.
Byłam świadkiem sytuacji, kiedy dziecko chciało zaoszczędzić pieniądze na wyjeździe, a potem wydać je po powrocie. Niestety mama przez telefon uprzedziła dziecko, że jeśli nie wyda kasy, będzie musiało ją zwrócić. Czyli z jednej strony dajemy dziecku wolność w wydawaniu, ale już nie w oszczędzaniu. Być może mama martwiła się, że syn będzie oszczędny i nic sobie nie kupi… A może syn po powrocie wydałby kasę na gry lub coś, czego mama nie akceptuje…
Powodów może być dużo. Jednak myślę, że z dziećmi trzeba postępować konsekwentnie. Jeśli dajemy im pieniądze, to powinny same móc decydować, na co je wydadzą. Nawet jeśli się nam te wybory nie podobają. Wtedy można o tym wspólnie porozmawiać i przedstawić swoje argumenty, powiedzieć szczerze, czego się boimy.
Moim zdaniem, jeśli dziecko zaoszczędziło, to świetnie. Znaczy, że zna wartość pieniądza i wie, że nie wyciąga się ich po prostu z bankomatu. Tę kasę powinno wydać na coś, o czym samo zdecyduje.
Druga sprawa to rozpakowywanie walizki. Wspólnie czy robić to za dziecko? Oczywiście, że wspólnie. Inna sytuacja niech posłuży jako przykład. Rodzic, który przyjechał odwiedzić dziecko na kolonii, ma pretensje, że mokre ręczniki zostały wrzucone do walizki, a nie powieszone. Pretensje ma nie do dziecka, a do wychowawcy. Pisałam już w poprzednim wpisie, o tym, jak dużo pracy ma wychowawca… Nie chcę się tu powtarzać, ale jednak… Gdyby wychowawca miał jeszcze pilnować wszystkich ręczników… Musiałoby być ich dwoje na grupę, a to z kolei łączyłoby się z większą opłatą za kolonię…
Rozpakowywanie walizki może uczyć, jak odpowiednio zająć się swoimi rzeczami. Każde dziecko na koniec wyjazdu i tak musi się samo spakować. Przy okazji możemy poćwiczyć segregowanie ubrań przeznaczonych do prania, a także nauczyć składać.
Do następnych wyjazdów mamy duuużo czasu. Można przemyśleć i zastosować lub nie zebrana przez nas porady.