Różnice kulturowe to zespół zachowań, które odróżniają od siebie ludzi wychowanych w różnych kulturach. Światowy Dzień Różnorodności Kulturowej, czyli World Day for Cultural Diversity for Dialogue and Development świętujemy 21 maja. Pełna nazwa tego święta, formalnie ustanowionego przez ONZ, to Światowy Dzień Różnorodności Kulturowej dla Dialogu i Rozwoju.
To bardzo ważny dzień dla wszystkich, którzy pracują z najmłodszymi. Światowy Dzień Różnorodności Kulturowej został ustanowiony, aby przypominać i uczyć tolerancji oraz poszanowania różnorodności kulturowych oraz by promować, chronić prawa człowieka, w tym prawo do rozwoju.
Polska nigdy nie była krajem jednolitym kulturowo. Od samych początków państwa polskiego, byliśmy krainą zamieszkałą przez wiele różnorodnych grup etnicznych i miejscem spotkań dziesiątek kultur. W czasach Rzeczpospolitej szlacheckiej żyli blisko siebie i we wzajemnym szacunku przedstawiciele i przedstawicielki różnych narodów. Nie było mowy o radykalnych zachowaniach nacjonalistycznych.
Przez polskie terytorium biegła granica między Europą Wschodnią (czyli tradycją i kulturą zbudowanymi na wierze prawosławnej) oraz Europą Zachodnią (z tradycjami głównie katolickimi). Mieszkało u nas wielu muzułmanów i protestantów. Co więcej, nawet język polski nie był jedynym, jakim oficjalnie posługiwało się w naszym kraju.
Sytuacja zmieniła się po II wojnie światowej. Lata 50 przyniosły nam smutne widmo komunizmu i filozofii myślenia o państwie jak jednolitym i monokulturowym. Całe szczęście – nie udało się. Różnorodność kulturowa rzeczywiście uległa zmianie, ale nie zginęła.
Polska do dzisiaj jest krajem, w którym można obserwować różnorodność kulturową. Nasz kraj podzielony jest na regiony kulturowe. Region kulturowy to obszar w danym państwie, na którym jego mieszkańcy posługują się swoim językiem, kultywują zwyczaje, noszą stroje ludowe w czasie świąt, czyli praktykują tradycje, które wyróżniają ich z otoczenia.
W Polsce mamy kilkanaście regionów kulturowych: na północy mieszkają Kaszubi, Mazurzy i mieszkańcy Warmii, na wielkopolskie tradycje ogromny wpływ mieli Bambrzy – potomkowie niemieckich osadników.
Na Mazowszu żywe są tradycje Księżaków spod Łowicza czy Kurpiów znad Narwi. W Małopolsce do dziś mieszkają Bojkowie, górale, Lachowie Sądeccy, Lasowiacy i Łemkowie. Na wschodzie mieszkają Tatarzy. A na Śląsku oczywiście Ślązacy.
Wcale niełatwo jest znaleźć dobrą definicję różnic kulturowych. Ponieważ to bardzo ważne, aby odróżnić od siebie np. różnice kulturowe a tradycje czy regiony kulturowe, posłużymy się definicją, którą warto zapamiętać.
Różnice kulturowe to zespół zachowań, które odróżniają od siebie ludzi wychowanych w różnych kulturach. I tak, różnice kulturowe określamy przez 3 główne źródła różnic: tożsamość, instytucje i wartości. Tożsamość kulturowa odpowiada ludziom na pytanie: “kim jestem?” (na przykład: Polką, mamą, nauczycielką, osobą lubiącą jeździć na rowerze, hodowcą kotów).
Można więc powiedzieć, że tożsamość opiera się na poczuciu wspólnoty z określoną grupą (Polski, mamy, nauczyciele, rowerzyści, hodowcy kotów). A kiedy wiemy, że należymy do konkretnej grupy? Kiedy odnajdujemy w niej: wspólny język, religię, zwyczaje i tradycje. Wartości kulturowe to taki zespół cech, do których członkowie danej grupy dążą: na przykład lepszy status materialny, posiadanie wiedzy, życie zgodne z zasadami religii.
Kolejny element to instytucje: są to więc zapisane przepisy i prawa, których dana grupa kulturowa przestrzega. Są to też instytucje (urzędy, szkoły, itp.) działające na terenie konkretnego kraju.
Przykładowe różnice kulturowe to: język, literatura, muzyka, sposób ubierania, sposób jedzenia i spędzania czasu wolnego, sztuka, religia, sposób zabawy, ale też: sposoby radzenia sobie ze stresem, sposoby wychowywania dzieci, sposoby dbania o zdrowie, pojmowanie czasu i przestrzeni.
A jak określić różnice między polską a brytyjską kulturą? Przeczytacie o tym w naszym artykule!
Jedną z najsilniejszych wartości szkół Helen Doron English jest fakt, że jesteśmy przygotowani, otwarci i serdeczni dla dzieci z każdego zakątka świata. Podstawą metody Helen Doron English jest zrozumienie, zaakceptowanie, przyjęcie i rozwijanie tożsamości kulturowej dzieci.
Oznacza to, że każde dziecko otrzymuje u nas nie tylko profesjonalne wsparcie, ale też zachętę do poznawania innych kultur i tradycji. Już w pierwszych kursach dla najmłodszych, takich jak Baby’s Best Start, Toddler’s Best Start, dzieci poznają muzykę z różnych kultur. Przekazywanie wiedzy poprzez muzykę jest dla najmłodszych fantastycznym doświadczeniem, które przygotowuje je do dalszej pracy z drugim językiem.
W Jump with Joey, w jednym z epizodów uczniowie poznają goryla Terry’ego. Na początku boją się, bo wygląda inaczej. Terry dziwi się: dlaczego tak jest, bo przecież też ma dwie ręce, jedną głowę i jedno serce, które czuje.Takie zanurzanie się w narrację jest dla naszych uczniów doświadczeniem przeglądania się we własnych myślach i nauką rozumienia różnorodności kulturowych. Oczywiście, przygoda z gorylem Terrym kończy się dobrze.
Kolejne dwa kursy dla starszych dzieci – PWE (Paul Ward Explores) i PWA (Paul Ward’s Adventures) to jedno wielkie doświadczenie różnorodności kulturowej: bohaterowie kursu podróżują przez świat. Poznają różne państwa, ludzi i ich kultury, tradycje, kuchnie, wyznania, ubrania. W tych kursach opowiadamy dzieciom o takich zagadnieniach jak ekologia, kłusownictwo, troska o planetę, antropocentryzm.
Oczywiście, w każdym z tych kursów dzieciom towarzyszą specjalnie napisane piosenki, pomagające opanować struktury języka angielskiego. Również kursy teens dla młodzieży wypełniają spotkania z ludźmi różnych kultur i tradycji. Spotkania te uczą młodych ludzi tolerancji i zrozumienia odmienności, pomagają im też zaakceptować własną „inność” (bo przecież każdy z nas jest niepowtarzalnym zbiorem cech i zachowań).
To bardzo ważna lekcja nie tylko angielskiego, ale i dorastania. W Teen Talent siostra głównego bohatera jest przez niego ukrywana przed jego przyjaciółmi, ponieważ jest osobą poruszającą się na wózku. W Teen Success grupa młodych ludzi z różnych kultur bierze udział w konkursie na najlepszą aplikację i pomimo tego, że są różni współpracują, wspierają się i wzajemnie motywują.
W Helen Doron English nie uczymy tylko języka. Uczymy tolerancji, szacunku, dbania o innych (ludzi, zwierzęta, przyrodę, planetę), otwartości na świat. Wpajamy naszym uczniom, że to, co nieznane nie musi być powodem do lęku a co za tym idzie, agresji.
Różni nas tak wiele i to jest piękne, dobre, wartościowe. Dlatego dzieci tak chętnie i z tak fantastycznym skutkiem uczą się u nas języka angielskiego. Jeśli chcesz zobaczyć, jak obchodziliśmy międzynarodowy dzień teatru, zapraszamy do lektury.
5 min
Różnice kulturowe to zespół zachowań, które odróżniają od siebie ludzi wychowanych w różnych kulturach. Światowy Dzień Różnorodności Kulturowej, czyli World Day for Cultural Diversity for Dialogue and Development świętujemy 21 maja. Pełna nazwa tego święta, formalnie ustanowionego przez ONZ, to Światowy Dzień Różnorodności Kulturowej dla Dialogu i Rozwoju.
To bardzo ważny dzień dla wszystkich, którzy pracują z najmłodszymi. Światowy Dzień Różnorodności Kulturowej został ustanowiony, aby przypominać i uczyć tolerancji oraz poszanowania różnorodności kulturowych oraz by promować, chronić prawa człowieka, w tym prawo do rozwoju.
Polska nigdy nie była krajem jednolitym kulturowo. Od samych początków państwa polskiego, byliśmy krainą zamieszkałą przez wiele różnorodnych grup etnicznych i miejscem spotkań dziesiątek kultur. W czasach Rzeczpospolitej szlacheckiej żyli blisko siebie i we wzajemnym szacunku przedstawiciele i przedstawicielki różnych narodów. Nie było mowy o radykalnych zachowaniach nacjonalistycznych.
Przez polskie terytorium biegła granica między Europą Wschodnią (czyli tradycją i kulturą zbudowanymi na wierze prawosławnej) oraz Europą Zachodnią (z tradycjami głównie katolickimi). Mieszkało u nas wielu muzułmanów i protestantów. Co więcej, nawet język polski nie był jedynym, jakim oficjalnie posługiwało się w naszym kraju.
Sytuacja zmieniła się po II wojnie światowej. Lata 50 przyniosły nam smutne widmo komunizmu i filozofii myślenia o państwie jak jednolitym i monokulturowym. Całe szczęście – nie udało się. Różnorodność kulturowa rzeczywiście uległa zmianie, ale nie zginęła.
Polska do dzisiaj jest krajem, w którym można obserwować różnorodność kulturową. Nasz kraj podzielony jest na regiony kulturowe. Region kulturowy to obszar w danym państwie, na którym jego mieszkańcy posługują się swoim językiem, kultywują zwyczaje, noszą stroje ludowe w czasie świąt, czyli praktykują tradycje, które wyróżniają ich z otoczenia.
W Polsce mamy kilkanaście regionów kulturowych: na północy mieszkają Kaszubi, Mazurzy i mieszkańcy Warmii, na wielkopolskie tradycje ogromny wpływ mieli Bambrzy – potomkowie niemieckich osadników.
Na Mazowszu żywe są tradycje Księżaków spod Łowicza czy Kurpiów znad Narwi. W Małopolsce do dziś mieszkają Bojkowie, górale, Lachowie Sądeccy, Lasowiacy i Łemkowie. Na wschodzie mieszkają Tatarzy. A na Śląsku oczywiście Ślązacy.
Wcale niełatwo jest znaleźć dobrą definicję różnic kulturowych. Ponieważ to bardzo ważne, aby odróżnić od siebie np. różnice kulturowe a tradycje czy regiony kulturowe, posłużymy się definicją, którą warto zapamiętać.
Różnice kulturowe to zespół zachowań, które odróżniają od siebie ludzi wychowanych w różnych kulturach. I tak, różnice kulturowe określamy przez 3 główne źródła różnic: tożsamość, instytucje i wartości. Tożsamość kulturowa odpowiada ludziom na pytanie: “kim jestem?” (na przykład: Polką, mamą, nauczycielką, osobą lubiącą jeździć na rowerze, hodowcą kotów).
Można więc powiedzieć, że tożsamość opiera się na poczuciu wspólnoty z określoną grupą (Polski, mamy, nauczyciele, rowerzyści, hodowcy kotów). A kiedy wiemy, że należymy do konkretnej grupy? Kiedy odnajdujemy w niej: wspólny język, religię, zwyczaje i tradycje. Wartości kulturowe to taki zespół cech, do których członkowie danej grupy dążą: na przykład lepszy status materialny, posiadanie wiedzy, życie zgodne z zasadami religii.
Kolejny element to instytucje: są to więc zapisane przepisy i prawa, których dana grupa kulturowa przestrzega. Są to też instytucje (urzędy, szkoły, itp.) działające na terenie konkretnego kraju.
Przykładowe różnice kulturowe to: język, literatura, muzyka, sposób ubierania, sposób jedzenia i spędzania czasu wolnego, sztuka, religia, sposób zabawy, ale też: sposoby radzenia sobie ze stresem, sposoby wychowywania dzieci, sposoby dbania o zdrowie, pojmowanie czasu i przestrzeni.
A jak określić różnice między polską a brytyjską kulturą? Przeczytacie o tym w naszym artykule!
Jedną z najsilniejszych wartości szkół Helen Doron English jest fakt, że jesteśmy przygotowani, otwarci i serdeczni dla dzieci z każdego zakątka świata. Podstawą metody Helen Doron English jest zrozumienie, zaakceptowanie, przyjęcie i rozwijanie tożsamości kulturowej dzieci.
Oznacza to, że każde dziecko otrzymuje u nas nie tylko profesjonalne wsparcie, ale też zachętę do poznawania innych kultur i tradycji. Już w pierwszych kursach dla najmłodszych, takich jak Baby’s Best Start, Toddler’s Best Start, dzieci poznają muzykę z różnych kultur. Przekazywanie wiedzy poprzez muzykę jest dla najmłodszych fantastycznym doświadczeniem, które przygotowuje je do dalszej pracy z drugim językiem.
W Jump with Joey, w jednym z epizodów uczniowie poznają goryla Terry’ego. Na początku boją się, bo wygląda inaczej. Terry dziwi się: dlaczego tak jest, bo przecież też ma dwie ręce, jedną głowę i jedno serce, które czuje.Takie zanurzanie się w narrację jest dla naszych uczniów doświadczeniem przeglądania się we własnych myślach i nauką rozumienia różnorodności kulturowych. Oczywiście, przygoda z gorylem Terrym kończy się dobrze.
Kolejne dwa kursy dla starszych dzieci – PWE (Paul Ward Explores) i PWA (Paul Ward’s Adventures) to jedno wielkie doświadczenie różnorodności kulturowej: bohaterowie kursu podróżują przez świat. Poznają różne państwa, ludzi i ich kultury, tradycje, kuchnie, wyznania, ubrania. W tych kursach opowiadamy dzieciom o takich zagadnieniach jak ekologia, kłusownictwo, troska o planetę, antropocentryzm.
Oczywiście, w każdym z tych kursów dzieciom towarzyszą specjalnie napisane piosenki, pomagające opanować struktury języka angielskiego. Również kursy teens dla młodzieży wypełniają spotkania z ludźmi różnych kultur i tradycji. Spotkania te uczą młodych ludzi tolerancji i zrozumienia odmienności, pomagają im też zaakceptować własną „inność” (bo przecież każdy z nas jest niepowtarzalnym zbiorem cech i zachowań).
To bardzo ważna lekcja nie tylko angielskiego, ale i dorastania. W Teen Talent siostra głównego bohatera jest przez niego ukrywana przed jego przyjaciółmi, ponieważ jest osobą poruszającą się na wózku. W Teen Success grupa młodych ludzi z różnych kultur bierze udział w konkursie na najlepszą aplikację i pomimo tego, że są różni współpracują, wspierają się i wzajemnie motywują.
W Helen Doron English nie uczymy tylko języka. Uczymy tolerancji, szacunku, dbania o innych (ludzi, zwierzęta, przyrodę, planetę), otwartości na świat. Wpajamy naszym uczniom, że to, co nieznane nie musi być powodem do lęku a co za tym idzie, agresji.
Różni nas tak wiele i to jest piękne, dobre, wartościowe. Dlatego dzieci tak chętnie i z tak fantastycznym skutkiem uczą się u nas języka angielskiego. Jeśli chcesz zobaczyć, jak obchodziliśmy międzynarodowy dzień teatru, zapraszamy do lektury.
