Różnice kulturowe to zespół zachowań, które odróżniają od siebie ludzi wychowanych w różnych kulturach. Światowy Dzień Różnorodności Kulturowej, czyli World Day for Cultural Diversity for Dialogue and Development, świętujemy 21 maja. Pełna nazwa tego święta, formalnie ustanowionego przez ONZ, to Światowy Dzień Różnorodności Kulturowej dla Dialogu i Rozwoju. To szczególny moment, aby zwrócić uwagę na znaczenie otwartości na inne kultury, zrozumienie i szacunek dla odmienności, które stanowią o bogactwie naszego świata.
Światowy Dzień Różnorodności Kulturowej ma na celu promowanie i wspieranie dialogu międzykulturowego, a także ochronę praw człowieka. Został ustanowiony w 2001 roku i ma na celu przypomnienie, jak ważne jest zrozumienie różnorodności, edukowanie o konieczności jej akceptacji oraz zapewnianie ochrony praw kulturowych ludzi na całym świecie. Tego dnia organizacje na całym świecie organizują wydarzenia, które mają na celu przybliżenie różnych kultur, obrzędów, sztuki i tradycji.
Polska, choć często postrzegana jako kraj o jednej, dominującej kulturze, nie była nigdy państwem jednolitym pod względem kulturowym. Od początków istnienia naszego państwa, nasz kraj stanowił mozaikę kultur, narodów, religii i tradycji. Już w średniowieczu granice Polski przecinały się z granicami różnych kultur, co miało ogromny wpływ na naszą historię i tradycję. W czasie Rzeczypospolitej szlacheckiej, Polska była krajem, w którym żyli Polacy, Rusini, Litwini, Żydzi, Niemcy, Ormianie, Tatarzy i wiele innych grup. Taka różnorodność była czymś naturalnym i szanowanym wówczas w polskiej kulturze.
Rzeczpospolita była jednym z nielicznych państw w Europie, w którym obok siebie żyły różne narodowości, a idea tolerancji religijnej była promowana przez władze. Polityka tolerancji i współistnienia była czymś niezwykle cennym, szczególnie w czasach, gdy inne państwa europejskie były opanowane przez konflikty religijne i wojny. W Polsce żyli katolicy, protestanci, Żydzi, prawosławni, a także muzułmanie. Język polski, choć dominujący, nie był jedynym językiem – w obiegu znajdowały się także języki takie jak łacina, niemiecki, jidysz, a także różne dialekty regionalne.
Wzajemny szacunek i akceptacja dla odmienności pozwalały na harmonijne współżycie różnych grup, co było jednym z filarów sukcesu Rzeczypospolitej.
Polska, mimo burzliwej historii, nadal pozostaje krajem, w którym można zauważyć różnorodność kulturową. Nasze społeczeństwo składa się z różnych grup etnicznych, regionalnych i religijnych, które wciąż kultywują swoje tradycje, obyczaje i języki. Regiony Polski mają swoje unikalne cechy kulturowe, które przejawiają się w dialektach, ubiorach, kuchni, muzyce, a także w sposobie życia.
Na północy Polski mamy Kaszubów, którzy posługują się własnym językiem kaszubskim, mają charakterystyczną muzykę i stroje ludowe. Kaszubska kultura jest bardzo silnie związana z regionem, a jej bogata tradycja literacka, muzyczna i artystyczna stanowi ważny element tożsamości tej grupy. Z kolei na Mazurach, pośród jezior i lasów, żyją Mazurzy – grupa etniczna, która przez długi czas posługiwała się językiem mazurskim i pielęgnowała tradycje wywodzące się z różnych kultur, w tym niemieckiej i polskiej.
W Małopolsce, wśród gór, mieszka wiele grup etnicznych, takich jak Bojkowie, Łemkowie czy górale. Każda z tych grup posiada swoje unikalne cechy, zarówno w zakresie języka, jak i tradycji. Góralska muzyka, tańce, stroje, a także charakterystyczna kuchnia, stały się symbolem Małopolski. To właśnie w tych regionach wciąż żywa jest tradycja budownictwa drewnianego, a w okresie świąt ludzie spotykają się na tradycyjnych jarmarkach, obchodzą różnorodne obrzędy i festiwale.
Śląsk to kolejny przykład różnorodności kulturowej w Polsce. Ślązacy mają swoją odrębną mowę, która różni się od oficjalnego języka polskiego, a także bogatą tradycję przemysłową i kulinarną. Śląska kuchnia, znana ze swoich tradycyjnych potraw takich jak rolada śląska czy kluski śląskie, jest dowodem na to, jak silnie związana jest z historią regionu.
Na wschodzie Polski, w rejonach Podlasia, możemy spotkać przedstawicieli wielu narodów – w tym Tatarów, którzy od wieków są częścią polskiego krajobrazu. Ich religia, język i tradycje stanowią nieodłączny element kultury polskiej. To także miejsce, w którym można spotkać uchodźców i imigrantów, co sprawia, że region ten staje się coraz bardziej wielokulturowy.
Różnice kulturowe to szeroki wachlarz elementów, które decydują o tym, jak odbieramy świat, jak się komunikujemy i jak traktujemy innych ludzi. Często różnice te odnoszą się do wyglądu zewnętrznego, zachowań społecznych, sposobu życia, wartości, systemów religijnych czy przekonań. Różnice kulturowe są widoczne w wielu dziedzinach życia – od sztuki, przez język, aż po podejście do pracy, czasu i przestrzeni.
Jednym z najbardziej oczywistych przykładów różnic kulturowych jest język. Języki są nośnikami kultury, wiedzy i tradycji. W zależności od kraju, regionu czy grupy etnicznej, język kształtuje naszą tożsamość, sposób myślenia, a także postrzegania świata. W krajach anglojęzycznych, np. w Wielkiej Brytanii czy Stanach Zjednoczonych, język jest fundamentem edukacji, pracy i życia społecznego, ale to, jak ten język jest używany, różni się od regionu do regionu. Angielski w Londynie brzmiał będzie inaczej niż w Edynburgu, a w Australii czy na Jamajce spotkamy całkiem różne akcenty i dialekty.
Innym przykładem może być sztuka i muzyka. W kulturach zachodnich popularna jest muzyka klasyczna, jazz czy pop, podczas gdy w krajach arabskich, afrykańskich czy azjatyckich, dominują zupełnie inne tradycje muzyczne, oparte na innych instrumentach, rytmach i skalach. Różnice te są widoczne również w sztuce, gdzie w każdej kulturze mamy inne podejście do estetyki, kompozycji, kształtu i formy.
Z kolei sposób spędzania czasu wolnego może się znacznie różnić w zależności od kultury. W kulturach zachodnich ludzie często spędzają czas wolny w teatrach, kinach, centrach handlowych czy restauracjach, natomiast w innych częściach świata, takich jak w krajach afrykańskich czy w Azji, popularniejsze są spotkania rodzinne, gry społeczne czy tradycyjne festiwale. Jeśli chcesz zobaczyć, jak obchodziliśmy międzynarodowy dzień teatru, zapraszamy do lektury.
A jak określić różnice między polską a brytyjską kulturą? Przeczytacie o tym w naszym artykule!
Jedną z najsilniejszych wartości szkół Helen Doron jest fakt, że jesteśmy przygotowani, otwarci i serdeczni dla dzieci z każdego zakątka świata. Podstawą metody Helen Doron jest zrozumienie, zaakceptowanie, przyjęcie i rozwijanie tożsamości kulturowej dzieci.
Oznacza to, że każde dziecko otrzymuje u nas nie tylko profesjonalne wsparcie, ale też zachętę do poznawania innych kultur i tradycji. Już na pierwszych kursach dla najmłodszych – takich jak Baby’s Best Start czy Toddler’s Best Start – dzieci poznają muzykę z różnych kultur. Przekazywanie wiedzy poprzez muzykę jest dla najmłodszych fantastycznym doświadczeniem, które przygotowuje je do dalszej pracy z drugim językiem.
W Jump with Joey, w jednym z epizodów, uczniowie poznają goryla Terry’ego. Na początku boją się go, bo wygląda inaczej. Terry dziwi się, dlaczego tak jest, bo przecież też ma dwie ręce, jedną głowę i jedno serce, które czuje. Takie zanurzanie się w narrację jest dla naszych uczniów doświadczeniem przeglądania się we własnych myślach i nauką rozumienia różnorodności kulturowych. Oczywiście, przygoda z gorylem Terrym kończy się dobrze. Zyskuje on nowych przyjaciół, którzy wynoszą z tej lekcji otwartość na inność i różnorodność.
Kolejne dwa kursy dla starszych dzieci – PWE (Paul Ward Explores) i PWA (Paul Ward’s Adventures) to jedno wielkie doświadczenie różnorodności kulturowej: bohaterowie kursu podróżują przez świat. Poznają różne państwa, ludzi i ich kultury, tradycje, kuchnie, wyznania, ubrania. W tych kursach opowiadamy dzieciom o takich zagadnieniach jak ekologia, kłusownictwo, troska o planetę, antropocentryzm.
W Helen Doron English uczymy nie tylko języka, ale także wszystkim tolerancji, szacunku, dbania o innych (ludzi, zwierzęta, przyrodę, planetę), otwartości na świat. Wpajamy naszym uczniom, że to, co nieznane nie musi być powodem do lęku, a co za tym idzie, agresji. Stawiamy na empatię i zrozumienie, zamiast oceniania. Uczymy, że kontakt z różnorodnością jest nie tylko ważny, ale przede wszystkim wzbogacający. Materiały zawarte w naszych kursach pokazują, jak ważne jest dbanie o naturalne środowisko, zwierzęta i równowagę w przyrodzie.
Różni nas tak wiele i to jest piękne, dobre, wartościowe. Dlatego dzieci tak chętnie i z tak fantastycznym skutkiem uczą się u nas języka angielskiego. Szkoły Helen Doron są obecne w wielu krajach i choć system edukacyjny musi być dostosowany do potrzeb danego kraju, to jest on na tyle jednolity, że dziecko, które przeprowadza się za granicę może tam kontynuować swoją edukację w HD – nawet dołączając do grupy uczestników na tym samym kursie. Przykładem mogą być dzieci z Ukrainy, które dołączyły do naszych grup po wybuchy wojny.
7 min
Różnice kulturowe to zespół zachowań, które odróżniają od siebie ludzi wychowanych w różnych kulturach. Światowy Dzień Różnorodności Kulturowej, czyli World Day for Cultural Diversity for Dialogue and Development, świętujemy 21 maja. Pełna nazwa tego święta, formalnie ustanowionego przez ONZ, to Światowy Dzień Różnorodności Kulturowej dla Dialogu i Rozwoju. To szczególny moment, aby zwrócić uwagę na znaczenie otwartości na inne kultury, zrozumienie i szacunek dla odmienności, które stanowią o bogactwie naszego świata.
Światowy Dzień Różnorodności Kulturowej ma na celu promowanie i wspieranie dialogu międzykulturowego, a także ochronę praw człowieka. Został ustanowiony w 2001 roku i ma na celu przypomnienie, jak ważne jest zrozumienie różnorodności, edukowanie o konieczności jej akceptacji oraz zapewnianie ochrony praw kulturowych ludzi na całym świecie. Tego dnia organizacje na całym świecie organizują wydarzenia, które mają na celu przybliżenie różnych kultur, obrzędów, sztuki i tradycji.
Polska, choć często postrzegana jako kraj o jednej, dominującej kulturze, nie była nigdy państwem jednolitym pod względem kulturowym. Od początków istnienia naszego państwa, nasz kraj stanowił mozaikę kultur, narodów, religii i tradycji. Już w średniowieczu granice Polski przecinały się z granicami różnych kultur, co miało ogromny wpływ na naszą historię i tradycję. W czasie Rzeczypospolitej szlacheckiej, Polska była krajem, w którym żyli Polacy, Rusini, Litwini, Żydzi, Niemcy, Ormianie, Tatarzy i wiele innych grup. Taka różnorodność była czymś naturalnym i szanowanym wówczas w polskiej kulturze.
Rzeczpospolita była jednym z nielicznych państw w Europie, w którym obok siebie żyły różne narodowości, a idea tolerancji religijnej była promowana przez władze. Polityka tolerancji i współistnienia była czymś niezwykle cennym, szczególnie w czasach, gdy inne państwa europejskie były opanowane przez konflikty religijne i wojny. W Polsce żyli katolicy, protestanci, Żydzi, prawosławni, a także muzułmanie. Język polski, choć dominujący, nie był jedynym językiem – w obiegu znajdowały się także języki takie jak łacina, niemiecki, jidysz, a także różne dialekty regionalne.
Wzajemny szacunek i akceptacja dla odmienności pozwalały na harmonijne współżycie różnych grup, co było jednym z filarów sukcesu Rzeczypospolitej.
Polska, mimo burzliwej historii, nadal pozostaje krajem, w którym można zauważyć różnorodność kulturową. Nasze społeczeństwo składa się z różnych grup etnicznych, regionalnych i religijnych, które wciąż kultywują swoje tradycje, obyczaje i języki. Regiony Polski mają swoje unikalne cechy kulturowe, które przejawiają się w dialektach, ubiorach, kuchni, muzyce, a także w sposobie życia.
Na północy Polski mamy Kaszubów, którzy posługują się własnym językiem kaszubskim, mają charakterystyczną muzykę i stroje ludowe. Kaszubska kultura jest bardzo silnie związana z regionem, a jej bogata tradycja literacka, muzyczna i artystyczna stanowi ważny element tożsamości tej grupy. Z kolei na Mazurach, pośród jezior i lasów, żyją Mazurzy – grupa etniczna, która przez długi czas posługiwała się językiem mazurskim i pielęgnowała tradycje wywodzące się z różnych kultur, w tym niemieckiej i polskiej.
W Małopolsce, wśród gór, mieszka wiele grup etnicznych, takich jak Bojkowie, Łemkowie czy górale. Każda z tych grup posiada swoje unikalne cechy, zarówno w zakresie języka, jak i tradycji. Góralska muzyka, tańce, stroje, a także charakterystyczna kuchnia, stały się symbolem Małopolski. To właśnie w tych regionach wciąż żywa jest tradycja budownictwa drewnianego, a w okresie świąt ludzie spotykają się na tradycyjnych jarmarkach, obchodzą różnorodne obrzędy i festiwale.
Śląsk to kolejny przykład różnorodności kulturowej w Polsce. Ślązacy mają swoją odrębną mowę, która różni się od oficjalnego języka polskiego, a także bogatą tradycję przemysłową i kulinarną. Śląska kuchnia, znana ze swoich tradycyjnych potraw takich jak rolada śląska czy kluski śląskie, jest dowodem na to, jak silnie związana jest z historią regionu.
Na wschodzie Polski, w rejonach Podlasia, możemy spotkać przedstawicieli wielu narodów – w tym Tatarów, którzy od wieków są częścią polskiego krajobrazu. Ich religia, język i tradycje stanowią nieodłączny element kultury polskiej. To także miejsce, w którym można spotkać uchodźców i imigrantów, co sprawia, że region ten staje się coraz bardziej wielokulturowy.
Różnice kulturowe to szeroki wachlarz elementów, które decydują o tym, jak odbieramy świat, jak się komunikujemy i jak traktujemy innych ludzi. Często różnice te odnoszą się do wyglądu zewnętrznego, zachowań społecznych, sposobu życia, wartości, systemów religijnych czy przekonań. Różnice kulturowe są widoczne w wielu dziedzinach życia – od sztuki, przez język, aż po podejście do pracy, czasu i przestrzeni.
Jednym z najbardziej oczywistych przykładów różnic kulturowych jest język. Języki są nośnikami kultury, wiedzy i tradycji. W zależności od kraju, regionu czy grupy etnicznej, język kształtuje naszą tożsamość, sposób myślenia, a także postrzegania świata. W krajach anglojęzycznych, np. w Wielkiej Brytanii czy Stanach Zjednoczonych, język jest fundamentem edukacji, pracy i życia społecznego, ale to, jak ten język jest używany, różni się od regionu do regionu. Angielski w Londynie brzmiał będzie inaczej niż w Edynburgu, a w Australii czy na Jamajce spotkamy całkiem różne akcenty i dialekty.
Innym przykładem może być sztuka i muzyka. W kulturach zachodnich popularna jest muzyka klasyczna, jazz czy pop, podczas gdy w krajach arabskich, afrykańskich czy azjatyckich, dominują zupełnie inne tradycje muzyczne, oparte na innych instrumentach, rytmach i skalach. Różnice te są widoczne również w sztuce, gdzie w każdej kulturze mamy inne podejście do estetyki, kompozycji, kształtu i formy.
Z kolei sposób spędzania czasu wolnego może się znacznie różnić w zależności od kultury. W kulturach zachodnich ludzie często spędzają czas wolny w teatrach, kinach, centrach handlowych czy restauracjach, natomiast w innych częściach świata, takich jak w krajach afrykańskich czy w Azji, popularniejsze są spotkania rodzinne, gry społeczne czy tradycyjne festiwale. Jeśli chcesz zobaczyć, jak obchodziliśmy międzynarodowy dzień teatru, zapraszamy do lektury.
A jak określić różnice między polską a brytyjską kulturą? Przeczytacie o tym w naszym artykule!
Jedną z najsilniejszych wartości szkół Helen Doron jest fakt, że jesteśmy przygotowani, otwarci i serdeczni dla dzieci z każdego zakątka świata. Podstawą metody Helen Doron jest zrozumienie, zaakceptowanie, przyjęcie i rozwijanie tożsamości kulturowej dzieci.
Oznacza to, że każde dziecko otrzymuje u nas nie tylko profesjonalne wsparcie, ale też zachętę do poznawania innych kultur i tradycji. Już na pierwszych kursach dla najmłodszych – takich jak Baby’s Best Start czy Toddler’s Best Start – dzieci poznają muzykę z różnych kultur. Przekazywanie wiedzy poprzez muzykę jest dla najmłodszych fantastycznym doświadczeniem, które przygotowuje je do dalszej pracy z drugim językiem.
W Jump with Joey, w jednym z epizodów, uczniowie poznają goryla Terry’ego. Na początku boją się go, bo wygląda inaczej. Terry dziwi się, dlaczego tak jest, bo przecież też ma dwie ręce, jedną głowę i jedno serce, które czuje. Takie zanurzanie się w narrację jest dla naszych uczniów doświadczeniem przeglądania się we własnych myślach i nauką rozumienia różnorodności kulturowych. Oczywiście, przygoda z gorylem Terrym kończy się dobrze. Zyskuje on nowych przyjaciół, którzy wynoszą z tej lekcji otwartość na inność i różnorodność.
Kolejne dwa kursy dla starszych dzieci – PWE (Paul Ward Explores) i PWA (Paul Ward’s Adventures) to jedno wielkie doświadczenie różnorodności kulturowej: bohaterowie kursu podróżują przez świat. Poznają różne państwa, ludzi i ich kultury, tradycje, kuchnie, wyznania, ubrania. W tych kursach opowiadamy dzieciom o takich zagadnieniach jak ekologia, kłusownictwo, troska o planetę, antropocentryzm.
W Helen Doron English uczymy nie tylko języka, ale także wszystkim tolerancji, szacunku, dbania o innych (ludzi, zwierzęta, przyrodę, planetę), otwartości na świat. Wpajamy naszym uczniom, że to, co nieznane nie musi być powodem do lęku, a co za tym idzie, agresji. Stawiamy na empatię i zrozumienie, zamiast oceniania. Uczymy, że kontakt z różnorodnością jest nie tylko ważny, ale przede wszystkim wzbogacający. Materiały zawarte w naszych kursach pokazują, jak ważne jest dbanie o naturalne środowisko, zwierzęta i równowagę w przyrodzie.
Różni nas tak wiele i to jest piękne, dobre, wartościowe. Dlatego dzieci tak chętnie i z tak fantastycznym skutkiem uczą się u nas języka angielskiego. Szkoły Helen Doron są obecne w wielu krajach i choć system edukacyjny musi być dostosowany do potrzeb danego kraju, to jest on na tyle jednolity, że dziecko, które przeprowadza się za granicę może tam kontynuować swoją edukację w HD – nawet dołączając do grupy uczestników na tym samym kursie. Przykładem mogą być dzieci z Ukrainy, które dołączyły do naszych grup po wybuchy wojny.
