Blog

Dwujęzyczność lub wielojęzyczność stanowi bardzo cenny zasób w życiu człowieka. Na pewnym etapie wielu z nas nie jest już w stanie rozwinąć umiejętności językowych native speakera. Nawet jeśli perfekcyjnie opanujemy zasady składni i gramatyki, zawsze zdradzać nas będzie określony akcent. Mówienie jak native jest natomiast osiągalne dla osób, które zaczęły uczyć się drugiego lub kolejnego języka przez 6. rokiem życia. Wynika to z faktu, że dzieci uczą się mówić w sposób naturalny, poprzez osłuchiwanie. Dzięki temu podświadomie opanowują zarówno sposób wymawiania słów, jak i składnię czy podstawowe zasady gramatyczne.

Swoje pierwsze zdania w języku rodzimym dziecko zaczyna formułować między 2. a 3. rokiem życia. To właśnie w tym okresie dzieci najwięcej powtarzają, zadają pytania i prężnie rozwijają swoje umiejętności językowe. A jak wygląda to w przypadku nauki języków obcych? Wielu rodziców interesuje, kiedy dzieci uczące się angielskiego zaczynają mówić pełnymi zdaniami. W poniższym artykule postaram się odpowiedzieć na to pytanie.

Coraz więcej rodziców pragnie wspierać swoje dzieci w rozwoju dwujęzyczności. Wciąż jednak wielu nie potrafi tego odpowiednio robić. Dwujęzyczność to bowiem proces, który wymaga czasu i cierpliwości. Doceniamy ogromny potencjał tej umiejętności i coraz więcej wiemy na temat tego, jak wbrew pozorom niewiele wymaga jej ukształtowanie. Wystarczy, by maluch uczył się drugiego języka w ten sam sposób, co swojego języka rodzimego: na co dzień i bez zbędnej presji. Zarówno w jednym, jak i w drugim przypadku kluczową rolę odgrywa powtarzanie.

Czy to, że dziecko nie chce na wakacjach rozmawiać po angielsku z obcokrajowcami oznacza, że słabo opanowało język i nauka w szkole nie zdaje rezultatu? Niekoniecznie. Niekiedy za niechęcią do rozmowy malucha stoi przepaść pomiędzy jego teoretyczną i praktyczną znajomością językową. Na czym dokładnie ona polega i jak można sobie z nią radzić?

To właśnie dzieciństwo ma kluczowy wpływ na charakter oraz system wartości dorosłego człowieka. Rodzice, nauczyciele i pozostałe osoby dorosłe odgrywają w życiu dziecka znaczącą rolę.  To my jesteśmy przykładem, na którym one się wzorują. Stajemy się wewnętrznym głosem sumienia w ich głowach.

Płacz to podstawowe narzędzie komunikacji noworodka. Za jego pośrednictwem maluch informuje o swoich wszelkich potrzebach, na przykład jedzenia, ciepła czy bliskości. Sygnalizuje także odczuwany ból oraz dyskomfort. Chociaż nie rozumiemy płaczu niemowląt bezpośrednio, okazuje się, że dokładają one wszelkich starań, by zostać przez nas zrozumiane.