Jeśli jesteś osobą asertywną i dobrze wychowaną, wiesz, co „musisz”, co Ci „wolno” i czego „chcesz”. Tak, jesteś na dobrym tropie, bo can, must, shall, may… to są właśnie modal verbs, czyli czasowniki modalne w języku angielskim.
Modal verbs kiedy używamy? Gdy wyrażamy możliwość, umiejętność, życzenia, prośby, zakazy i nakazy. Mają wiele znaczeń i kontekstów użycia, a nie wszystko można dokładnie przetłumaczyć na język polski.
Modal verbs są sprytne: wszystko chcą oceniać, a same wymagają:
Znamy hasło Yes. She can! Can oznacza „móc”, „potrafić”. Użyjemy go:
Inne czasy tworzymy za pomocą to be able to: I will be able to pass this exam – „Będę w stanie zdać ten egzamin”.
May (w czasie przeszłym might) wyraża głównie:
W zdaniu twierdzącym czasu przeszłego użyjemy might + have + 3. formę czasownika: He might have left home – „Być może on wyszedł z domu”.
A przeczenie tworzymy, dodając do may/ might słówko not: You may not play here – „Nie możesz się tu bawić” (nie masz pozwolenia).
Reklama woła: Must have it, czyli „to musisz mieć”. Must oznacza przymus, konieczność i obowiązek. Występuje tylko w present simple, w pozostałych czasach zastępuje je najczęściej to have to: I had to pay for the ticket – „Musiałam zapłacić za bilet”. Must oznacza też jakąś pewność: It must be him – „To musi być on”.
A tu w przeczeniu… pułapka! Mustn’t wyraża zakaz: You mustn’t talk here – „Nie wolno tutaj rozmawiać”.
Dla wyrażenia „nie musisz” powiesz: She doesn’t have to wait so long – „Nie musi czekać tak długo” lub: She doesn’t need to wait so long.
Popatrz, jednak pojawia się czasownik posiłkowy.
A to są przykłady semi-modal verbs. Funkcjonują tak jak angielskie czasowniki modalne, ale nie podlegają wszystkim ich regułom: |
– He has to repeat it – „On potrzebuje to powtórzyć”, |
– She ought to vote – „Ona powinna głosować”, |
– It needs to work – „[Jest taka potrzeba, że] ono musi pracować”. |
Jak widać, przed bezokolicznikiem semi-modal verbs potrzebują to, a niektóre z nich w 3.osobie liczby pojedynczej końcówki s. |
Will i jego forma w trybie przypuszczającym would służą do zadawania próśb i pytań:
Czasownik should:
Semimodalny ought to oznacza zobowiązanie moralne, prawne. Towarzyszy mu to, poprzedzające bezokolicznik: We ought to pay the taxes – „Jesteśmy zobowiązani płacić podatki”.
Przeczenie ought not to wskazuje, że dokonana czynność jest niewłaściwa: She ought not to cancel the contract – „Ona nie powinna zrywać kontraktu”.
The Beatles śpiewają: Help! I need somebody – „Pomocy! Potrzebuję kogoś”. Semimodalne need oznacza właśnie:
Jego przeczenie wymaga konstrukcji albo don’t/ doesn’t need to…, albo needn’t – bez zmiany znaczenia:
Mówiąc o przeszłości, używamy needn’t + have + 3. formę czasownika:
Czasowniki modalne angielski = duuużo wrażeń, prawda? Warto je też znać, by tworzyć stronę bierną. Na kursie w Helen Doron zobaczysz, że modal verbs – czasowniki modalne w języku angielskim to w sumie bułka z masłem.
4 minJeśli jesteś osobą asertywną i dobrze wychowaną, wiesz, co „musisz”, co Ci „wolno” i czego „chcesz”. Tak, jesteś na dobrym tropie, bo can, must, shall, may… to są właśnie modal verbs, czyli czasowniki modalne w języku angielskim.
Modal verbs kiedy używamy? Gdy wyrażamy możliwość, umiejętność, życzenia, prośby, zakazy i nakazy. Mają wiele znaczeń i kontekstów użycia, a nie wszystko można dokładnie przetłumaczyć na język polski.
Modal verbs są sprytne: wszystko chcą oceniać, a same wymagają:
Znamy hasło Yes. She can! Can oznacza „móc”, „potrafić”. Użyjemy go:
Inne czasy tworzymy za pomocą to be able to: I will be able to pass this exam – „Będę w stanie zdać ten egzamin”.
May (w czasie przeszłym might) wyraża głównie:
W zdaniu twierdzącym czasu przeszłego użyjemy might + have + 3. formę czasownika: He might have left home – „Być może on wyszedł z domu”.
A przeczenie tworzymy, dodając do may/ might słówko not: You may not play here – „Nie możesz się tu bawić” (nie masz pozwolenia).
Reklama woła: Must have it, czyli „to musisz mieć”. Must oznacza przymus, konieczność i obowiązek. Występuje tylko w present simple, w pozostałych czasach zastępuje je najczęściej to have to: I had to pay for the ticket – „Musiałam zapłacić za bilet”. Must oznacza też jakąś pewność: It must be him – „To musi być on”.
A tu w przeczeniu… pułapka! Mustn’t wyraża zakaz: You mustn’t talk here – „Nie wolno tutaj rozmawiać”.
Dla wyrażenia „nie musisz” powiesz: She doesn’t have to wait so long – „Nie musi czekać tak długo” lub: She doesn’t need to wait so long.
Popatrz, jednak pojawia się czasownik posiłkowy.
A to są przykłady semi-modal verbs. Funkcjonują tak jak angielskie czasowniki modalne, ale nie podlegają wszystkim ich regułom: |
– He has to repeat it – „On potrzebuje to powtórzyć”, |
– She ought to vote – „Ona powinna głosować”, |
– It needs to work – „[Jest taka potrzeba, że] ono musi pracować”. |
Jak widać, przed bezokolicznikiem semi-modal verbs potrzebują to, a niektóre z nich w 3.osobie liczby pojedynczej końcówki s. |
Will i jego forma w trybie przypuszczającym would służą do zadawania próśb i pytań:
Czasownik should:
Semimodalny ought to oznacza zobowiązanie moralne, prawne. Towarzyszy mu to, poprzedzające bezokolicznik: We ought to pay the taxes – „Jesteśmy zobowiązani płacić podatki”.
Przeczenie ought not to wskazuje, że dokonana czynność jest niewłaściwa: She ought not to cancel the contract – „Ona nie powinna zrywać kontraktu”.
The Beatles śpiewają: Help! I need somebody – „Pomocy! Potrzebuję kogoś”. Semimodalne need oznacza właśnie:
Jego przeczenie wymaga konstrukcji albo don’t/ doesn’t need to…, albo needn’t – bez zmiany znaczenia:
Mówiąc o przeszłości, używamy needn’t + have + 3. formę czasownika:
Czasowniki modalne angielski = duuużo wrażeń, prawda? Warto je też znać, by tworzyć stronę bierną. Na kursie w Helen Doron zobaczysz, że modal verbs – czasowniki modalne w języku angielskim to w sumie bułka z masłem.