Z czego bierze się introwertyzm i jak wspierać dziecko introwertyczne? Czy introwertykiem jest się od urodzenia? Jakie jest dziecko introwertyczne? To chyba najczęstsze pytania, które padają w temacie introwertyzmu i dziecięcych zachowań. Dzisiaj wpis, który – mamy nadzieję – ułatwi rodzicom i nauczycielom pracę z dziećmi introwertycznymi. Zapraszamy!
Na początku chcemy się z Wami podzielić bardzo ważną informacją: dla nas wszystkie dzieci są ważne. To też jedno z naszych haseł – „Where childen come first” – które znane jest na 5 kontynentach (wszędzie tam, gdzie uczymy naszą metodą). Wiemy, że dzieci są różne i każde z nich ma swój indywidualny i niepowtarzalny zestaw cech. Te cechy warunkują szereg dziecięcych zachowań. Naszym zadaniem jest poznanie każdego dziecka i dopasowanie naszego sposobu pracy do jego potrzeb.
Na reakcje i emocje dzieci ma wpływ nie tylko introwertyzm i ekstrawertyzm, ale też sposób, w jaki dziecko preferuje przyswajanie informacji, czyli czy jest, na przykład, wzrokowcem, słuchowcem czy kinestetykiem. Wszystkie te elementy są dla nas źródłem wiedzy, która pomaga nam odnaleźć i wyzwolić w każdym dziecku jego największy potencjał.
We współczesnym świecie dzieciom introwertycznym bywa trudniej. One najczęściej nie będą rozpychać się łokciami, ani głośno wykrzykiwać swoje racje. Na dużych spotkaniach raczej nie zabiorą głosu, a po hucznej zabawie karnawałowej będą potrzebowały pobawić się same zabawkami w swoim zamkniętym pokoju.
Ale to właśnie mali introwertycy ułożą puzzle z 1000 części, przez kilka godzin będą w skupieniu tworzyć bransoletki z koralików, a ich szkolne zeszyty będą czyste i eleganckie. Jak jeszcze można rozpoznać dziecko introwertyczne?
Ludzie mają bardzo różne temperamenty. Zazwyczaj rodzimy się z zestawem cech, w które wyposażyła nas genetyka. Oczywiście, nie zawsze dziecko rodziców introwertycznych będzie miało taką osobowość, ale badania prowadzone na parach bliźniąt jednojajowych w USA udowodniły, że introwersja jest dziedziczna nawet w 58%.
Introwertyzm nie jest wcale nowym pojęciem, ma ponad 100 lat. O introwertykach i ekstrawertykach pisał już w 1921 psycholog i psychiatra Carl Gustav Jung. Za oś dzielącą ludzi na poszczególne rodzaje temperamentów przyjął sposób, w jaki odbieramy i przetwarzamy świat.
Ekstrawertycy to zazwyczaj Ci, którzy czerpią energię z zewnątrz, od innych ludzi i cechuje ich otwartość oraz żywiołowość. Łatwo nawiązują kontakty rówieśnicze, chętnie opowiadają o sobie i otaczającym ich świecie.
Introwertycy natomiast potrzebują czasu dla siebie w samotności, a wewnętrzne akumulatory ładują rozmyślając i zagłębiając się w swoje wnętrze. Nie nawiązują znajomości zbyt łatwo, zazwyczaj potrzebują więcej czasu, aby się oswoić z nową sytuacją, za to są świetnymi słuchaczami. Według klasyfikacji Junga, istnieje też typ mieszany: ambiwertyk.
Według naukowców, nie ma „czystych” 100%-owych introwertyków ani ekstrawertyków. Każdy z nas ma elementy obu osobowości, zwykle jednak jedna z nich przeważa. Jeśli Twoje dziecko często zachowuje się w poniższy sposób, to jest duże prawdopodobieństwo, że jest introwertykiem:
Jeśli okazało się, że Twój maluch jest introwertykiem to świetnie! Introwertyków jest na świecie prawie tyle samo, co ekstrawertyków.
Introwertycy równie dobrze jak ekstrawertycy mogą robić kariery, zdobywać tytuły naukowe, realizować swoje pasje i pracować wśród ludzi (co więcej, introwertycy dobrze sprawdzają się w pracy w grupach czy zespole – trzeba tylko dać im przestrzeń do swobodnego i spokojnego wypowiadania swojego zdania). Znani introwertycy to: Nicole Kidman, John Travolta, Steve Jobs, Clint Eastwood czy Meryl Streep.
Tak naprawdę, praca z każdym dzieckiem opiera się głównie na wiedzy i uważności. Wiedzy o etapach rozwoju dziecka oraz wpływie określonych cech na jego zachowania i emocje. Uważności na dziecięce potrzeby, szczególnie te tu i teraz, na nastrój czy poziom zmęczenia.
A jak w szczególności wspierać dziecko introwertyczne?
W szkołach Helen Doron pozwalamy, by dzieci uczyły się angielskiego w swoim tempie. Zachęcamy je do udziału we wszystkich grach i zabawach, ale nigdy nie zmuszamy. Doceniamy każdy wysiłek ucznia, ale też cierpliwie czekamy, gdy nie jest jeszcze gotowy na kolejny krok.
5 min
Z czego bierze się introwertyzm i jak wspierać dziecko introwertyczne? Czy introwertykiem jest się od urodzenia? Jakie jest dziecko introwertyczne? To chyba najczęstsze pytania, które padają w temacie introwertyzmu i dziecięcych zachowań. Dzisiaj wpis, który – mamy nadzieję – ułatwi rodzicom i nauczycielom pracę z dziećmi introwertycznymi. Zapraszamy!
Na początku chcemy się z Wami podzielić bardzo ważną informacją: dla nas wszystkie dzieci są ważne. To też jedno z naszych haseł – „Where childen come first” – które znane jest na 5 kontynentach (wszędzie tam, gdzie uczymy naszą metodą). Wiemy, że dzieci są różne i każde z nich ma swój indywidualny i niepowtarzalny zestaw cech. Te cechy warunkują szereg dziecięcych zachowań. Naszym zadaniem jest poznanie każdego dziecka i dopasowanie naszego sposobu pracy do jego potrzeb.
Na reakcje i emocje dzieci ma wpływ nie tylko introwertyzm i ekstrawertyzm, ale też sposób, w jaki dziecko preferuje przyswajanie informacji, czyli czy jest, na przykład, wzrokowcem, słuchowcem czy kinestetykiem. Wszystkie te elementy są dla nas źródłem wiedzy, która pomaga nam odnaleźć i wyzwolić w każdym dziecku jego największy potencjał.
We współczesnym świecie dzieciom introwertycznym bywa trudniej. One najczęściej nie będą rozpychać się łokciami, ani głośno wykrzykiwać swoje racje. Na dużych spotkaniach raczej nie zabiorą głosu, a po hucznej zabawie karnawałowej będą potrzebowały pobawić się same zabawkami w swoim zamkniętym pokoju.
Ale to właśnie mali introwertycy ułożą puzzle z 1000 części, przez kilka godzin będą w skupieniu tworzyć bransoletki z koralików, a ich szkolne zeszyty będą czyste i eleganckie. Jak jeszcze można rozpoznać dziecko introwertyczne?
Ludzie mają bardzo różne temperamenty. Zazwyczaj rodzimy się z zestawem cech, w które wyposażyła nas genetyka. Oczywiście, nie zawsze dziecko rodziców introwertycznych będzie miało taką osobowość, ale badania prowadzone na parach bliźniąt jednojajowych w USA udowodniły, że introwersja jest dziedziczna nawet w 58%.
Introwertyzm nie jest wcale nowym pojęciem, ma ponad 100 lat. O introwertykach i ekstrawertykach pisał już w 1921 psycholog i psychiatra Carl Gustav Jung. Za oś dzielącą ludzi na poszczególne rodzaje temperamentów przyjął sposób, w jaki odbieramy i przetwarzamy świat.
Ekstrawertycy to zazwyczaj Ci, którzy czerpią energię z zewnątrz, od innych ludzi i cechuje ich otwartość oraz żywiołowość. Łatwo nawiązują kontakty rówieśnicze, chętnie opowiadają o sobie i otaczającym ich świecie.
Introwertycy natomiast potrzebują czasu dla siebie w samotności, a wewnętrzne akumulatory ładują rozmyślając i zagłębiając się w swoje wnętrze. Nie nawiązują znajomości zbyt łatwo, zazwyczaj potrzebują więcej czasu, aby się oswoić z nową sytuacją, za to są świetnymi słuchaczami. Według klasyfikacji Junga, istnieje też typ mieszany: ambiwertyk.
Według naukowców, nie ma „czystych” 100%-owych introwertyków ani ekstrawertyków. Każdy z nas ma elementy obu osobowości, zwykle jednak jedna z nich przeważa. Jeśli Twoje dziecko często zachowuje się w poniższy sposób, to jest duże prawdopodobieństwo, że jest introwertykiem:
Jeśli okazało się, że Twój maluch jest introwertykiem to świetnie! Introwertyków jest na świecie prawie tyle samo, co ekstrawertyków.
Introwertycy równie dobrze jak ekstrawertycy mogą robić kariery, zdobywać tytuły naukowe, realizować swoje pasje i pracować wśród ludzi (co więcej, introwertycy dobrze sprawdzają się w pracy w grupach czy zespole – trzeba tylko dać im przestrzeń do swobodnego i spokojnego wypowiadania swojego zdania). Znani introwertycy to: Nicole Kidman, John Travolta, Steve Jobs, Clint Eastwood czy Meryl Streep.
Tak naprawdę, praca z każdym dzieckiem opiera się głównie na wiedzy i uważności. Wiedzy o etapach rozwoju dziecka oraz wpływie określonych cech na jego zachowania i emocje. Uważności na dziecięce potrzeby, szczególnie te tu i teraz, na nastrój czy poziom zmęczenia.
A jak w szczególności wspierać dziecko introwertyczne?
W szkołach Helen Doron pozwalamy, by dzieci uczyły się angielskiego w swoim tempie. Zachęcamy je do udziału we wszystkich grach i zabawach, ale nigdy nie zmuszamy. Doceniamy każdy wysiłek ucznia, ale też cierpliwie czekamy, gdy nie jest jeszcze gotowy na kolejny krok.
