Gramatyka jest prosta, przynajmniej z Helen Doron. Tajemnicze są tylko nazwy zjawisk, jak idioms, modal verbs, a także reported speech. Mowa zależna w języku angielskim (reported speech) jest to konstrukcja, za pomocą której relacjonujemy wypowiedzi innych osób.
Ekspresowy, szkolny przykład ilustruje, co to mowa zależna i niezależna:
– I will take your book away.
– Ms. Maja, he told he would take my book away!
– Zabiorę ci twoją książkę.
– Pani Maju, a on(a) powiedział(a), że zabierze mi moją książkę!”.
Pierwsze zdanie to cytat, czyli mowa niezależna. Drugie to relacja, czyli mowa zależna. Mowa zależna w języku angielskim opiera się na następstwie czasów.
Następstwo czasów (sequence of tenses) polega na „cofnięciu” czasu w zdaniu podrzędnym do jego przeszłego odpowiednika: present simple do past simple, present continuous do past continuous, present perfect do past perfect itd. Używa się go w zdaniach podrzędnych:
You know I love you – „Wiesz, że cię kocham”. W czasie przeszłym brzmi to:
You knew I loved you – „Wiedziałeś/aś, że cię kocham”.
I’m sure the monkeys are jumping – „Jestem pewny/a, że małpki skaczą”. W czasie przeszłym mamy:
I was sure the monkeys were jumping – „Byłem/am pewny/a, że małpki skaczą”.
A jeśli pojawia się czas future simple, to will zamieni się w would:
I’m glad I will swim – „Jestem zadowolony/a, że będę pływać”.
I was glad I would swim – „Byłam/em zadowolony/a, że będę pływać”.
Wyobraź sobie schody, gdzie każdy schodek to inny czas. Aby utworzyć następstwo dla danego czasu, musisz cofnąć się o jeden „schodek”, gdzie:
| Czas pierwotnie użyty | Przechodzi w |
| Present Simple | Past Simple |
| Present Continuous | Past Continuous |
| Past Simple | Past Perfect |
| Past Continuous | Past Perfect Continuous |
| Present Perfect | Past Perfect |
| Present Perfect Continuous | Past Perfect Continuous |
| Past Perfect | Past Perfect |
| Past Perfect Continuous | Past Perfect Continuous |
| Future Simple | Future in the Past |
Następstwa czasów nie stosujemy, mówiąc o ogólnie znanych regułach, np. prawach naukowych.
Mowę zależną języka angielskiego szczególnie lubią reporterzy. Używa się w niej zresztą czasowników raportujących – reporting verbs. Są to m.in.: to say (powiedzieć), to tell (powiedzieć, opowiadać), to ask (pytać), to explain (wyjaśnić) i wiele innych.
Stosujemy tu schemat: rzeczownik + czasownik raportujący, najczęściej to say that / to tell + zdanie podrzędne.
Reported speech przykłady:
A baby says: „I like bananas” – A baby said that he liked bananas. – „Maluch mówi: Lubię banany” – „Maluch powiedział, że lubi banany”.
The cat says: „I have been to London and I saw the queen” – The cat said that he had been to London and he had seen the queen. „Kot mówi: Byłem w Londynie i widziałem królową” – „Kot powiedział, że był w Londynie i widział królową”.
The children say: „We are waiting for a bus” – The children told they were waiting for a bus. „Dzieci mówią: Czekamy na autobus” – „Dzieci powiedziały, że czekają na autobus”.
Spotkali Cię na przystanku sąsiedzi i muszą wiedzieć wszystko: „Gdzie?”, „Kiedy?”, „Dlaczego?”:
Where do you work? – „Gdzie pracujesz?”. They asked me where I worked – „Zapytali mnie, gdzie pracuję”.
When did you graduate university? – „Kiedy skończyłeś/aś uniwersytet?”. They asked me when I had graduated university – „Zapytali mnie, kiedy skończyłem/am uniwersytet”.
Do you plan a holiday? – „Czy planujesz wakacje?”. They asked if/ whether I planned a holiday – „Zapytali mnie, czy planuję wakacje”.
Why haven’t your parents built a house? – „Dlaczego twoi rodzice nie zbudowali domu?”. They asked why my parents hadn’t built a house – „Zapytali, dlaczego moi rodzice nie zbudowali domu”.
Jak widzisz, pytania w reported speech mają szyk zdań twierdzących, więc nie występuje w nich inwersja ani czasownik posiłkowy.
Koniec plotek, robi się oficjalnie:
Bobs asks me: Close the door, please – „Bob prosi mnie: zamknij drzwi!”. Bob asked me to close the door – „Bob poprosił, żebym zamknął/ęła drzwi”.
Jane asks: Take your bike home, please – „Jane prosi: Zabierz swój rower do domu”. Jane asked me to take my bicycle home – „Jane poprosiła, żebym zabrał/a mój rower do domu”.
Przeczenia opanujesz na przykładzie zakazów. Tworzy się je, stawiając not przed bezokolicznikiem:
Don’t park here! – said the policemen – „Nie parkujcie tutaj! – powiedział policjant”. The policemen told not to park here – „Policjant powiedział, żeby nie parkować tutaj”.
Na końcu czeka przyjemność:
Someone suggests: Let’s go to a pub – „Ktoś proponuje: Chodźmy do pubu”. Somebody suggested that we went to a pub – „Ktoś zaproponował, byśmy poszli do pubu”.
W przypadku propozycji przydadzą się też takie reporting verbs, jak to invite – zapraszać, to offer – proponować, czy to advise – radzić. Już wiesz, co to mowa zależna w angielskim. Po więcej zapraszamy Cię na kurs Helen Doron, oferujemy świetnych lektorów i radzimy – nie zwlekaj!
4 min
Gramatyka jest prosta, przynajmniej z Helen Doron. Tajemnicze są tylko nazwy zjawisk, jak idioms, modal verbs, a także reported speech. Mowa zależna w języku angielskim (reported speech) jest to konstrukcja, za pomocą której relacjonujemy wypowiedzi innych osób.
Ekspresowy, szkolny przykład ilustruje, co to mowa zależna i niezależna:
– I will take your book away.
– Ms. Maja, he told he would take my book away!
– Zabiorę ci twoją książkę.
– Pani Maju, a on(a) powiedział(a), że zabierze mi moją książkę!”.
Pierwsze zdanie to cytat, czyli mowa niezależna. Drugie to relacja, czyli mowa zależna. Mowa zależna w języku angielskim opiera się na następstwie czasów.
Następstwo czasów (sequence of tenses) polega na „cofnięciu” czasu w zdaniu podrzędnym do jego przeszłego odpowiednika: present simple do past simple, present continuous do past continuous, present perfect do past perfect itd. Używa się go w zdaniach podrzędnych:
You know I love you – „Wiesz, że cię kocham”. W czasie przeszłym brzmi to:
You knew I loved you – „Wiedziałeś/aś, że cię kocham”.
I’m sure the monkeys are jumping – „Jestem pewny/a, że małpki skaczą”. W czasie przeszłym mamy:
I was sure the monkeys were jumping – „Byłem/am pewny/a, że małpki skaczą”.
A jeśli pojawia się czas future simple, to will zamieni się w would:
I’m glad I will swim – „Jestem zadowolony/a, że będę pływać”.
I was glad I would swim – „Byłam/em zadowolony/a, że będę pływać”.
Wyobraź sobie schody, gdzie każdy schodek to inny czas. Aby utworzyć następstwo dla danego czasu, musisz cofnąć się o jeden „schodek”, gdzie:
| Czas pierwotnie użyty | Przechodzi w |
| Present Simple | Past Simple |
| Present Continuous | Past Continuous |
| Past Simple | Past Perfect |
| Past Continuous | Past Perfect Continuous |
| Present Perfect | Past Perfect |
| Present Perfect Continuous | Past Perfect Continuous |
| Past Perfect | Past Perfect |
| Past Perfect Continuous | Past Perfect Continuous |
| Future Simple | Future in the Past |
Następstwa czasów nie stosujemy, mówiąc o ogólnie znanych regułach, np. prawach naukowych.
Mowę zależną języka angielskiego szczególnie lubią reporterzy. Używa się w niej zresztą czasowników raportujących – reporting verbs. Są to m.in.: to say (powiedzieć), to tell (powiedzieć, opowiadać), to ask (pytać), to explain (wyjaśnić) i wiele innych.
Stosujemy tu schemat: rzeczownik + czasownik raportujący, najczęściej to say that / to tell + zdanie podrzędne.
Reported speech przykłady:
A baby says: „I like bananas” – A baby said that he liked bananas. – „Maluch mówi: Lubię banany” – „Maluch powiedział, że lubi banany”.
The cat says: „I have been to London and I saw the queen” – The cat said that he had been to London and he had seen the queen. „Kot mówi: Byłem w Londynie i widziałem królową” – „Kot powiedział, że był w Londynie i widział królową”.
The children say: „We are waiting for a bus” – The children told they were waiting for a bus. „Dzieci mówią: Czekamy na autobus” – „Dzieci powiedziały, że czekają na autobus”.
Spotkali Cię na przystanku sąsiedzi i muszą wiedzieć wszystko: „Gdzie?”, „Kiedy?”, „Dlaczego?”:
Where do you work? – „Gdzie pracujesz?”. They asked me where I worked – „Zapytali mnie, gdzie pracuję”.
When did you graduate university? – „Kiedy skończyłeś/aś uniwersytet?”. They asked me when I had graduated university – „Zapytali mnie, kiedy skończyłem/am uniwersytet”.
Do you plan a holiday? – „Czy planujesz wakacje?”. They asked if/ whether I planned a holiday – „Zapytali mnie, czy planuję wakacje”.
Why haven’t your parents built a house? – „Dlaczego twoi rodzice nie zbudowali domu?”. They asked why my parents hadn’t built a house – „Zapytali, dlaczego moi rodzice nie zbudowali domu”.
Jak widzisz, pytania w reported speech mają szyk zdań twierdzących, więc nie występuje w nich inwersja ani czasownik posiłkowy.
Koniec plotek, robi się oficjalnie:
Bobs asks me: Close the door, please – „Bob prosi mnie: zamknij drzwi!”. Bob asked me to close the door – „Bob poprosił, żebym zamknął/ęła drzwi”.
Jane asks: Take your bike home, please – „Jane prosi: Zabierz swój rower do domu”. Jane asked me to take my bicycle home – „Jane poprosiła, żebym zabrał/a mój rower do domu”.
Przeczenia opanujesz na przykładzie zakazów. Tworzy się je, stawiając not przed bezokolicznikiem:
Don’t park here! – said the policemen – „Nie parkujcie tutaj! – powiedział policjant”. The policemen told not to park here – „Policjant powiedział, żeby nie parkować tutaj”.
Na końcu czeka przyjemność:
Someone suggests: Let’s go to a pub – „Ktoś proponuje: Chodźmy do pubu”. Somebody suggested that we went to a pub – „Ktoś zaproponował, byśmy poszli do pubu”.
W przypadku propozycji przydadzą się też takie reporting verbs, jak to invite – zapraszać, to offer – proponować, czy to advise – radzić. Już wiesz, co to mowa zależna w angielskim. Po więcej zapraszamy Cię na kurs Helen Doron, oferujemy świetnych lektorów i radzimy – nie zwlekaj!
