To bardzo ważny dzień dla wszystkich, którzy pracują z najmłodszymi. Światowy Dzień Różnorodności Kulturowej został ustanowiony, aby przypominać i uczyć tolerancji oraz poszanowania różnorodności kulturowych oraz by promować, chronić prawa człowieka, w tym prawo do rozwoju.
Polska nigdy nie była krajem jednolitym kulturowo. Można powiedzieć, że dzień różnorodności kulturowej odbywał się u nas stale.
Od samych początków państwa polskiego, byliśmy krainą zamieszkałą przez wiele różnorodnych grup etnicznych i miejscem spotkań dziesiątek kultur. W czasach Rzeczpospolitej szlacheckiej żyli blisko siebie i we wzajemnym szacunku przedstawiciele i przedstawicielki różnych narodów. Nie było mowy o radykalnych zachowaniach nacjonalistycznych.
Przez polskie terytorium biegła granica między Europą Wschodnią(czyli tradycją i kulturą zbudowanymi na wierze prawosławnej) oraz Europą Zachodnią (z tradycjami głównie katolickimi). Mieszkało u nas wielu muzułmanów i protestantów. Co więcej, nawet język polski nie był jedynym, jakim oficjalnie posługiwało się w naszym kraju.
Sytuacja zmieniła się po II wojnie światowej. Lata 50 przyniosły nam smutne widmo komunizmu i filozofii myślenia o państwie jak jednolitym i monokulturowym. Całe szczęście – nie udało się. Różnorodność kulturowa rzeczywiście uległa zmianie, ale nie zginęła.
Polska do dzisiaj jest krajem, w którym można obserwować różnorodność kulturową. Polska podzielona jest na regiony kulturowe.
Region kulturowy to obszar w danym państwie, na którym jego mieszkańcy posługują się swoim językiem, kultywują zwyczaje, noszą stroje ludowe w czasie świąt, czyli praktykują tradycje, które wyróżniają ich z otoczenia.
W Polsce mamy kilkanaście regionów kulturowych: na północy mieszkają Kaszubi, Mazurzy i mieszkańcy Warmii, na wielkopolskie tradycje ogromny wpływ mieli Bambrzy – potomkowie niemieckich osadników.
Na Mazowszu żywe są tradycje Księżaków spod Łowicza czy Kurpiów znad Narwi. W Małopolsce do dziś mieszkają Bojkowie, górale, Lachowie Sądeccy, Lasowiacy i Łemkowie. Na wschodzie mieszkają Tatarzy.
Wcale niełatwo jest znaleźć dobrą definicję różnic kulturowych. Ponieważ to bardzo ważne, aby odróżnić od siebie np. różnicę kulturową a tradycję czy region kulturowy, posłużymy się definicją, którą warto zapamiętać.
Różnice kulturowe to zespół zachowań, które odróżniają od siebie ludzi wychowanych w różnych kulturach. I tak, różnice kulturowe określamy przez 3 główne źródła różnic: tożsamość, instytucje i wartość. Tożsamość kulturowa odpowiada ludziom na pytanie: “kim jestem?” (na przykład: Polką, mamą, nauczycielką, osobą lubiącą jeździć na rowerze, hodowcą kotów).
Można więc powiedzieć, że tożsamość opiera się na poczuciu wspólnoty z określoną grupą (Polski, mamy, nauczyciele, rowerzyści, hodowcy kotów). A kiedy wiemy, że należymy do konkretnej grupy?
Kiedy odnajdujemy w niej: wspólny język, religię, zwyczaje i tradycje. Wartości kulturowe to taki zespół cech, do których członkowie danej grupy dążą: na przykład lepszy status materialny, posiadanie wiedzy, życie zgodne z zasadami religii.
Trzeci element to instytucje: są to więc zapisane przepisy i prawa, których dana grupa kulturowa przestrzega. Są to też instytucje (urzędy, szkoły, itp.) działające na terenie konkretnego kraju.
Przykładami różnic kulturowych są więc: język, literatura, muzyka, sposób ubierania, sposób jedzenia i spędzania czasu wolnego, sztuka, religia, sposób zabawy, ale też: sposoby radzenia sobie ze stresem, sposoby wychowywania dzieci, sposoby dbania o zdrowie, pojmowanie czasu i przestrzeni.
A jak określić różnice między polską a brytyjską kulturą? Przeczytacie o tym w naszym artykule!
Jedną z najsilniejszych wartości szkół Helen Doron English jest fakt, że jesteśmy przygotowani, otwarci i serdeczni dla dzieci z każdego zakątka świata. Podstawą metody Helen Doron English jest zrozumienie, zaakceptowanie, przyjęcie i rozwijanie tożsamości kulturowej dzieci.
Oznacza to, że każde dziecko otrzymuje u nas nie tylko profesjonalne wsparcie, ale też zachętę do poznawania innych kultur i tradycji. Już w pierwszych kursach dla najmłodszych, takich jak Baby’s Best Start, Toddler’s Best Start, dzieci poznają muzykę z różnych kultur.
Przekazywanie wiedzy poprzez muzykę jest dla najmłodszych fantastycznym doświadczeniem, które przygotowuje je do dalszej pracy z drugim językiem.
W Jump with Joey, w jednym z epizodów uczniowie poznają goryla Terry’ego. Na początku boją się, bo wygląda inaczej. Terry dziwi się: dlaczego tak jest, że czuję zdziwienie? Przecież też ma dwie ręce, jedną głowę i jedno serce.
Takie zatapianie się w narrację jest dla naszych uczniów doświadczeniem przeglądania się we własnych myślach i nauką rozumienia różnorodności kulturowych. Oczywiście, przygoda z gorylem Terry’m kończy się dobrze.
Kolejne dwa kursy dla starszych dzieci – PWE (Paul Ward Explres) i PWA (Paul Ward’s Adventures) to jedno wielkie doświadczenie różnorodności kulturowej: bohaterowie kursu podróżują przez świat. Poznają różne państwa, ludzi i ich kultury, tradycje, kuchnie, wyznania, ubrania. W tych kursach opowiadamy dzieciom o takich zagadnieniach jak ekologia, kłusownictwo, troska o planetę, antropocentryzm.
Oczywiście, w każdym z tych kursów dzieciom towarzyszą specjalnie napisane piosenki, pomagające opanować struktury języka angielskiego. Również kursy teens dla młodzieży pełne są u nas atmosfery multikulturowej, pokazującej młodzieży, że ich tożsamość nie musi wynikać z tego, co zobaczą w internecie, a tego, co przeżyli ich dziadkowie, rodzice i przyjaciele.
To bardzo ważna lekcja nie tylko angielskiego ale i dorastania. W Teen Talent siostra głównego bohatera jest przez niego ukrywana przed jego przyjaciółmi, ponieważ jest osobą poruszającą się na wózku. W Teen Success grupa młodych ludzi z różnych kultur bierze udział w konkursie na najlepszą aplikację i pomimo tego, że są różni współpracują, wspierają się i wzajemnie motywują.
W Helen Doron English nie uczymy tylko języka. Uczymy tolerancji, szacunku, dbania o innych (ludzi, zwierzęta, przyrodę, planetę), otwartości na świat. Wpajamy naszym uczniom, że to, co nieznane nie musi być powodem do lęku a co za tym idzie, agresji.
Różni nas tak wiele i to jest piękne, dobre, wartościowe. Dlatego dzieci tak chętnie i z tak fantastycznym skutkiem uczą się u nas języka angielskiego. Jeśli chcesz zobaczyć, jak obchodziliśmy międzynarodowy dzień teatru, zapraszamy do lektury.
5 min
To bardzo ważny dzień dla wszystkich, którzy pracują z najmłodszymi. Światowy Dzień Różnorodności Kulturowej został ustanowiony, aby przypominać i uczyć tolerancji oraz poszanowania różnorodności kulturowych oraz by promować, chronić prawa człowieka, w tym prawo do rozwoju.
Polska nigdy nie była krajem jednolitym kulturowo. Można powiedzieć, że dzień różnorodności kulturowej odbywał się u nas stale.
Od samych początków państwa polskiego, byliśmy krainą zamieszkałą przez wiele różnorodnych grup etnicznych i miejscem spotkań dziesiątek kultur. W czasach Rzeczpospolitej szlacheckiej żyli blisko siebie i we wzajemnym szacunku przedstawiciele i przedstawicielki różnych narodów. Nie było mowy o radykalnych zachowaniach nacjonalistycznych.
Przez polskie terytorium biegła granica między Europą Wschodnią(czyli tradycją i kulturą zbudowanymi na wierze prawosławnej) oraz Europą Zachodnią (z tradycjami głównie katolickimi). Mieszkało u nas wielu muzułmanów i protestantów. Co więcej, nawet język polski nie był jedynym, jakim oficjalnie posługiwało się w naszym kraju.
Sytuacja zmieniła się po II wojnie światowej. Lata 50 przyniosły nam smutne widmo komunizmu i filozofii myślenia o państwie jak jednolitym i monokulturowym. Całe szczęście – nie udało się. Różnorodność kulturowa rzeczywiście uległa zmianie, ale nie zginęła.
Polska do dzisiaj jest krajem, w którym można obserwować różnorodność kulturową. Polska podzielona jest na regiony kulturowe.
Region kulturowy to obszar w danym państwie, na którym jego mieszkańcy posługują się swoim językiem, kultywują zwyczaje, noszą stroje ludowe w czasie świąt, czyli praktykują tradycje, które wyróżniają ich z otoczenia.
W Polsce mamy kilkanaście regionów kulturowych: na północy mieszkają Kaszubi, Mazurzy i mieszkańcy Warmii, na wielkopolskie tradycje ogromny wpływ mieli Bambrzy – potomkowie niemieckich osadników.
Na Mazowszu żywe są tradycje Księżaków spod Łowicza czy Kurpiów znad Narwi. W Małopolsce do dziś mieszkają Bojkowie, górale, Lachowie Sądeccy, Lasowiacy i Łemkowie. Na wschodzie mieszkają Tatarzy.
Wcale niełatwo jest znaleźć dobrą definicję różnic kulturowych. Ponieważ to bardzo ważne, aby odróżnić od siebie np. różnicę kulturową a tradycję czy region kulturowy, posłużymy się definicją, którą warto zapamiętać.
Różnice kulturowe to zespół zachowań, które odróżniają od siebie ludzi wychowanych w różnych kulturach. I tak, różnice kulturowe określamy przez 3 główne źródła różnic: tożsamość, instytucje i wartość. Tożsamość kulturowa odpowiada ludziom na pytanie: “kim jestem?” (na przykład: Polką, mamą, nauczycielką, osobą lubiącą jeździć na rowerze, hodowcą kotów).
Można więc powiedzieć, że tożsamość opiera się na poczuciu wspólnoty z określoną grupą (Polski, mamy, nauczyciele, rowerzyści, hodowcy kotów). A kiedy wiemy, że należymy do konkretnej grupy?
Kiedy odnajdujemy w niej: wspólny język, religię, zwyczaje i tradycje. Wartości kulturowe to taki zespół cech, do których członkowie danej grupy dążą: na przykład lepszy status materialny, posiadanie wiedzy, życie zgodne z zasadami religii.
Trzeci element to instytucje: są to więc zapisane przepisy i prawa, których dana grupa kulturowa przestrzega. Są to też instytucje (urzędy, szkoły, itp.) działające na terenie konkretnego kraju.
Przykładami różnic kulturowych są więc: język, literatura, muzyka, sposób ubierania, sposób jedzenia i spędzania czasu wolnego, sztuka, religia, sposób zabawy, ale też: sposoby radzenia sobie ze stresem, sposoby wychowywania dzieci, sposoby dbania o zdrowie, pojmowanie czasu i przestrzeni.
A jak określić różnice między polską a brytyjską kulturą? Przeczytacie o tym w naszym artykule!
Jedną z najsilniejszych wartości szkół Helen Doron English jest fakt, że jesteśmy przygotowani, otwarci i serdeczni dla dzieci z każdego zakątka świata. Podstawą metody Helen Doron English jest zrozumienie, zaakceptowanie, przyjęcie i rozwijanie tożsamości kulturowej dzieci.
Oznacza to, że każde dziecko otrzymuje u nas nie tylko profesjonalne wsparcie, ale też zachętę do poznawania innych kultur i tradycji. Już w pierwszych kursach dla najmłodszych, takich jak Baby’s Best Start, Toddler’s Best Start, dzieci poznają muzykę z różnych kultur.
Przekazywanie wiedzy poprzez muzykę jest dla najmłodszych fantastycznym doświadczeniem, które przygotowuje je do dalszej pracy z drugim językiem.
W Jump with Joey, w jednym z epizodów uczniowie poznają goryla Terry’ego. Na początku boją się, bo wygląda inaczej. Terry dziwi się: dlaczego tak jest, że czuję zdziwienie? Przecież też ma dwie ręce, jedną głowę i jedno serce.
Takie zatapianie się w narrację jest dla naszych uczniów doświadczeniem przeglądania się we własnych myślach i nauką rozumienia różnorodności kulturowych. Oczywiście, przygoda z gorylem Terry’m kończy się dobrze.
Kolejne dwa kursy dla starszych dzieci – PWE (Paul Ward Explres) i PWA (Paul Ward’s Adventures) to jedno wielkie doświadczenie różnorodności kulturowej: bohaterowie kursu podróżują przez świat. Poznają różne państwa, ludzi i ich kultury, tradycje, kuchnie, wyznania, ubrania. W tych kursach opowiadamy dzieciom o takich zagadnieniach jak ekologia, kłusownictwo, troska o planetę, antropocentryzm.
Oczywiście, w każdym z tych kursów dzieciom towarzyszą specjalnie napisane piosenki, pomagające opanować struktury języka angielskiego. Również kursy teens dla młodzieży pełne są u nas atmosfery multikulturowej, pokazującej młodzieży, że ich tożsamość nie musi wynikać z tego, co zobaczą w internecie, a tego, co przeżyli ich dziadkowie, rodzice i przyjaciele.
To bardzo ważna lekcja nie tylko angielskiego ale i dorastania. W Teen Talent siostra głównego bohatera jest przez niego ukrywana przed jego przyjaciółmi, ponieważ jest osobą poruszającą się na wózku. W Teen Success grupa młodych ludzi z różnych kultur bierze udział w konkursie na najlepszą aplikację i pomimo tego, że są różni współpracują, wspierają się i wzajemnie motywują.
W Helen Doron English nie uczymy tylko języka. Uczymy tolerancji, szacunku, dbania o innych (ludzi, zwierzęta, przyrodę, planetę), otwartości na świat. Wpajamy naszym uczniom, że to, co nieznane nie musi być powodem do lęku a co za tym idzie, agresji.
Różni nas tak wiele i to jest piękne, dobre, wartościowe. Dlatego dzieci tak chętnie i z tak fantastycznym skutkiem uczą się u nas języka angielskiego. Jeśli chcesz zobaczyć, jak obchodziliśmy międzynarodowy dzień teatru, zapraszamy do lektury.
